Unha reflexión imprescindible sobre a importancia da arte e da literatura, da beleza como feito fundamental e da necesidade do ?inútil?.

Este volume reúne cinco ensaios da antropóloga francesa escritos orixinalmente como conferencias. Tomando como punto de partida dúas teses -a beleza como necesidade universal para o ser humano e a nosa condición de seres poéticos a quen o meramente útil nos resulta insuficiente-, Michèle Petit nos convida á reflexión.

Un libro que defende o poder da beleza para transformar as peores experiencias en tempos tráxicos, que denuncia as dificultades da transmisión cultural, sobre todo, no exilio e a súa consecuente ?desintonización? social, que nos lembra que estamos formados por paisaxes interiores, así como a nosa necesidade de habitar espazos soñados e imaxinados, que nos fala sobre como redescubrir os nosos soños a través da literatura, sobre esas casas de pensamento que son as bibliotecas e tamén sobre a lectura en tempos de pandemia.