Tenguda coma ua des òbres mèstres dera literatura catalana de toti es tempsi, Solitud conde eth trajècte vitau e espirituau d'ua hemna, Mila, en mon rurau. En tot contrapausar era realitat des vals tamb er idealisme dera nauta montanha, era protagonista comence un procès d'autoconeishement que l'amiarà a trapar ena solitud era fòrça entà trincar tamb es convencions deth sòn mon quotidian.